معنی مسافر و عابر

رهی

رهگذر

رهی

رهرو، عابر

عابر. [ب ِ] (ع ص) عبورکننده و راه گذرنده. (آنندراج) (منتهی الارب) (غیاث اللغات).
- عابر سبیل، راه گذر. مسافر. (منتهی الارب) (آنندراج). رجوع به همین ترکیب شود. || با اشک، گویند رجل عابر و امراءه عابر. (منتهی الارب).

عابر. [ب َ] (اِخ) ابن شالخ بن ارفخشدبن سام بن نوح. (آنندراج) (منتهی الارب). در لباب الانساب عابربن ارفخشدبن سام بن نوح، ضبط شده است.

مسافر

حاج، مسافر

عبور کننده و راه گذرنده، مسافر، راه گذر

گذرگر , مسافر , رونده , عابر , مسافرتی , پی سپار رهنورد , پی سپار , رهنورد

زود گذر

عبور‌کننده، گذرنده، رهگذر،

Passing, Passer, Passerby

passante

(بِ) [ع.] (اِفا.) راهگذر، گذرنده. ج. عابرین.

660